วันอาทิตย์นั้นฝนตกหนักทั้งวัน จนเย็นฝนถึงหยุดตก ฉันออกมานั่งใต้กระโจมในสวนเห็นนกปรอดพ่อแม่บินร่อนไปมาวุ่นวายผิดปกติแต่ไม่ได้ยินเสียงลูกนกร้องขออาหาร ธรรมดาแล้วมันจะร้องเสียงดัง
ฉันตื่นตัวและเริ่มสังเกตการณ์
พ่อนกแม่นกร่อนลงไปที่กอต้น "หัวใจสีม่วง" สูงจากพื้นดินไม่ถึงครึ่งเมตร พอมันไปแล้ว ฉันก็ย่องไปดู ภาพที่เห็นทำเอาใจหายวาบ
 |
| Baby Bul Bul soaking after heavy rain 1 |
ลูกนกปรอดที่น่าสงสาร เพิ่งหัดบินวันแรกก็เจอพายุ ตัวเปียก น้ำหยดติ๋ง ๆ
จะทำยังไงดี !
หนังสารคดีชีวิตสัตว์แนะนำไม่ให้แทรกแซง !
เฝ้ามองพ่อนกแม่นกกระวนกระวาย
จะทำยังไงดี !
 |
| Baby Bul Bul soaking after heavy rain 2 |
คิดไป อยู่ไม่ติดไป ลูกนกตัวสั่น มันกำลังทรมาน หนาวจนถึงกระดูก
พ่อนกแม่นกวนเวียนไปมาไม่ต่างจากฉัน มันทำอะไรไม่ได้ ลูกนกไม่ยอมบิน
 |
| Baby Bul Bul soaking after heavy rain 3 |
ลูกนกดูแย่ลงทุกวินาที ทั้งเปียก ทั้งหนาว
ลูกนกเอาแต่หลับตามันคงอยากกลับไปที่รัง รังแห้ง ๆ ที่โอบกั้นมันเอาไว้
ลูกนกเอาแต่หลับตามันคงอยากกลับไปที่รัง รังแห้ง ๆ ที่โอบกั้นมันเอาไว้
ไม่ ฉันยังไม่กล้าพามันกลับรัง กลิ่นมือคนอาจทำให้พ่อนกแม่นกปฏิเสธ ตัดขาดมัน
 |
| Baby Bul Bul soaking after heavy rain 4 |
ทนไม่ไหวแล้วฉันวิ่งไปเอาบันได ยกมาวางไว้ใกล้รังนก ฉันซ้อมปีนโดยไม่ใช้มือเกาะ กะจังหวะให้ดี สองก้าวยื่นมือไปต้องถึงรัง
คิดมากเพราะกลัวลูกนกถูกพ่อแม่ตัดขาด ฉันไปตัดใบพุทธรักษา ตัดก้านออก เตรียมไว้จับตัวมัน จะได้ไม่มีกลิ่นมือคน
ฉันรู้ว่าไม่ควรแทรกแซง
 |
| Baby Bul Bul soaking after heavy rain 5 |
ลูกตามันเหมือนบอกว่า ช่วยฉันที
 |
| Baby Bul Bul soaking after heavy rain 6 |
ดูลูกตามันซีคะ
 |
| Baby Bul Bul soaking after heavy rain 7 |
สุดทนอีกต่อไป ตัดสินใจในทันที
คิดช้า ตัดสินใจเร็วจนลืมใบพุทธรักษาที่เตรียมไว้
ดิ่งไปรวบตัวมัน แกะเท้าสีฟ้าซีดที่เกาะแน่น กุมมันไว้หลวม ๆ ในอุ้งมือ
ตัวมันเล็กมาก เย็นชืด เปียกและหนืด ๆ
ตัวมันเล็กมาก เย็นชืด เปียกและหนืด ๆ
ปีนขึ้นบันได ยื่นมือไปวางลูกนกลงในรัง แล้วลงมาถอนหายใจ
อย่างน้อยมันก็น่าจะอุ่นใจที่ได้กลับรังที่คุ้นเคย
ทีนี้ก็กลับมานั่งกังวล กลัวจะทำผิด พ่อนกแม่นกบินร่อนไปหาลูกในกอหัวใจสีม่วง แต่ไม่มีซะแล้ว
ทีนี้มันทุรนทุรายเลยทีเดียว มันบินไปบินมามองหาลูก
คนช่วยลูกก็ฝ่อลงทุกขณะ
บันทึกภาพไว้ พ่อนกบินไปบินมา แม่นกเกาะกิ่งราชาวดี ท่าทีหน้าตาเป็นกังวล
 |
| Mommy Bul Bul Bird |
ลูกนกส่งเสียงร้อง แม่นกบินไปที่รัง ไปส่งเสียงถามลูกหรือดุว่าหรือบอกอะไรลูกก็ไม่แน่ใจ
เวลานั้นอยากพูดภาษานกได้ที่สุด
ลูกนกร้องโวยวายยาว ๆ แม่นกก็โวยวายยาว ๆ เหมือนกัน
เราผู้ไม่แน่ใจว่าจะรู้สึกดีหรือไม่ดี ทำผิดหรือทำถูกได้แต่เฝ้ามอง
เมื่อไหร่แม่นกถึงจะลงไปกกลูกให้อุ่นซะที หรือว่ามันไม่เอาลูกแล้วเพราะเราเอง
 |
| Daddy Bul Bul Bird |
มืดค่ำ ฉันยืนแง้มม่านสังเกตการณ์ แม่นกยังไม่ลงไปนอนในรัง แต่แม่ลูกเลิกคุยกันแล้ว
ตั้งแต่เย็นย่ำจนสามทุ่ม คนช่วยลูกนกแทบร้องไห้ ตัดสินใจว่า ถ้าแม่นกไม่เอา เลี้ยงเองก็ได้ !
สามทุ่มกว่า คนเกือบร้องไห้ยิ้มแฉ่ง
แม่นกเข้าไปกกลูกแล้ว มันคงรอให้ขนแห้งก่อน
แม่นกเข้าไปกกลูกแล้ว มันคงรอให้ขนแห้งก่อน
 |
| Baby Bul Bul back to its dry and familiar nest |
ภาพนี้ไม่ใช้แฟลช กลัวลูกนกตกใจ ภาพที่ได้มาไม่ค่อยชัด
แต่ภาพในความทรงจำชัดแจ๋วเลย ลูกนกขนแห้งแล้ว และมีแม่เป็นผ้าห่ม
คืนนั้นฉันนอนหลับอย่างเป็นสุขหลังใจหายใจคว่ำมาตั้งแต่เย็น
เรื่องนี้จบลงด้วยดี
ผู้ร่วมประสบการณ์ "หัดบินวันแรกก็เจอพายุ" ของลูกนกปรอดมีความสุข ลูกนกอบอุ่นอยู่ในรังของมัน
สุขแค่นี้ก็พอแล้ว แต่ยังมีที่สุขกว่านี้อีกค่ะ
สุขยังไง ไปอ่านต่อที่ตอน 3 เลยค่ะ
http://gantongtonglom.blogspot.com/2013/07/9vo-3-bul-bul-birds-our-home-part-3.html
*
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น