 | ||
| Sparrow Mom feeding her chick. |
บางครั้ง ความสุขเกิดขึ้นง่าย ๆ
จากสิ่งเล็ก ๆ ที่ยิ่งใหญต่อความรู้สึก
 | ||
| Little chick with pieces of seed on its beak |
เห็นลูกนกครั้งแรกเป็นลูกนกเขาชวา สะดุดใจทำไมตัวสั่น กระพือปีกถี่ ๆ อยู่เรื่อย ๆ และพิงแม่ตลอด
นึกว่าเป็นลูกนกเจ็บป่วย มีโรคประจำตัวตั้งแต่เกิด กังวลมาก
ลูกนกกระจอกตัวนี้เป็นลูกนกตัวที่สองที่เห็น ตัวสั่นเหมือนเป็นไข้จับสั่นเลย
แต่ไม่ใช่หรอก
ลูกนกทั้งสองไม่ได้เจ็บป่วย เป็นเพียงลูกนกปีกอ่อนที่หวั่นหวาดต่อโลกที่กว้างกว่ารังนอนมากมาย
ลูกนกไม่ต่างจากลูกคนที่ต้องหัดลุก หัดนั่ง หัดยืน
ต้องหาความสมดุลในทุกการทรงตัว
เป็นลูกนก ยังต้องหัดบินอีกด้วย
หลังจากนอนอยู่ในรังเล็ก ๆ ที่อบอุ่น ได้รับการห่อหุ้มอยู่ในอ้อมปีกของแม่
ต้องโผบินสู่มวลอากาศเวิ้งว้าง
มีเพียงคู่ปีกของตนเท่านั้นที่จะช่วยให้ทรงตัวอยู่ได้
เป็นการเปลี่ยนแปลงครั้งแรก ครั้งใหญ่ ครั้งสำคัญของชีวิต
 |
| Sparrow chick cries or calls her mommy and mom always comes |
เวลาลูกนกหยุดกระพือปีกก็จะร้องเรียกแม่ คล้ายเด็กร้องไห้หาแม่ หรืออาจเร่งจะเอาอาหาร
แม่เฝ้าสรรหาเมล็ดพืชที่เหมาะสม ปอกเปลือก แล้วป้อน
ไม่เห็นแม่กลืนกินเองเลย คงรอให้ลูกอิ่มก่อน
แม่นกทำให้ทุกอย่างแต่ลูกน้อยก็ยังร้องโวยวายอยู่ดี
ลูกร้องแม่ก็หยุด กระโดดกลับมาดูลูก
แม่นกจริงจังกับการให้อาหารลูกมาก
ลูกนกยังกินเองไม่ได้ คงเพราะปอกเปลือกไม่เป็น เอาเปลือกออกจากปากไม่ได้
นกกระจอกเป็นนกชนิดเดียวที่เห็นปอกเปลือกเมล็ดข้าวฟ่างก่อนกลืนกิน*
ทันทีที่แม่ผละไป ลูกนกก็เสียสมดุล ขากางเลย
ลูกนกร้องเสียงดัง แม่รีบกระโดดมาหา ตายังสอดส่ายหาเมล็ดพันธุ์ที่เหมาะใจมาป้อนลูก
ที่นี้ต่างคนต่างร้อง ไม่รู้ว่าแม่ลูกพูดอะไรกัน
(ตอนนี้อยากเป็นนกมาก แล้วก็ต้องเป็นนกกระจอกด้วย ไม่อย่างนั้นคงฟังไม่รู้เรื่อง)
แม่ยังพูดอยู่แต่ลูกนกหันหน้าหนี
ถึงตอนนี้ แม่นกยังไม่ได้กินอาหารเลย
ลูกนกเงียบแล้ว แม่ไม่ผละไป แต่หาเมล็ดพืชอยู่ใกล้ ๆ ให้ลูกนกอุ่นใจ
นกทั้งสองมาที่บ้านเป็นประจำ
ถึงวันนี้ ลูกนกทรงตัวได้ดีขึ้น มันมักบินหนีแม่ไปนั่นไปนี่
แม่เคี้ยวอาหารเสร็จมองหาลูกเลิ่กลัก
อมอาหารบินตามลูกไปป้อนบนกิ่งเฟื่องฟ้า
ป้อนเสร็จ พูดนั่นพูดนี่
แล้วลูกนกก็บินตามแม่ลงมาบนลาน
ลูกนกไม่ติดแม่เหมือนเมื่อก่อนแล้ว
มันรู้ว่าแม่จะหามันเจอ และจะมาป้อนอาหารที่อมไว้ในปากให้กับมัน
ความสุขง่าย ๆ
จากสิ่งเล็ก ๆ
ที่ทำให้ใจสั่นไหวกับความอ่อนโยนที่เกิดขึ้นต่อหน้า
ภาพที่ถ่ายได้เหล่านี้ ไม่ได้ใช้ความพยายามใด ๆ
เพียงถ่ายภาพไปเรื่อย ๆ
ความเคยคุ้นก่อให้เกิดความวางใจ
ฉันและหมู่นก เราต่างเป็นส่วนหนึ่งของกันและกันในสวนแห่งนี้
เราต่างเป็นส่วนหนึ่งบนโลก
ไม่มีใครเหนือกว่าใคร
ในมุมมองที่ตรงข้าม เราต่างเป็นทั้งผู้รับและผู้ให้
ไม่มีใครเหนือกว่าใครในมุมมองนี้เช่นกัน
และนี่ก็ไม่ใช่การหาเหตุผลของความรู้สึกเป็นสุข
เพราะต้นเหตุก็อยู่ต่อหน้าเรานี่เอง
เมื่อเราเป็นสุข
เราไม่มองหาเหตุผล
เพราะเราย่อมรู้อยู่แก่ใจว่าอะไร ที่ทำให้เราเป็นสุข
*
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น