เช้าบางเช้ามาถึงเร็วกว่าเช้าวันอื่น เช่นเช้าวันนี้ ฉันตื่นเร็วกว่าปกติ
เปิดประตูบ้านเดินผ่านสิ่งอื่น ๆ ตรงเข้าไปในสวน
สู่พื้นที่เจาะจงที่ไม่ค่อยได้รับการดูแล
ต้นมะม่วงน้ำดอกไม้และไม้เลื้อยการเวก ต้นโมก ต้นไผ่และต้นคูนทอดเงาตะคุ่ม
มีเงาเข้มข้นสีดำจนถึงเงาที่ลดระดับลงเป็นสีเทาเข้มรอบกาย
หนทางคล้ายบีบรัดเข้ามาและยาวขึ้น สองข้างเหมือนแคบลงและอันตราย
ฉันกวาดตามองไปรอบ ๆ อย่างระมัดระวัง
เดินไปจนสุดทาง มีอะไรที่ต้องจัดการหลายอย่าง
มองทางไหนก็เห็นเรื่องหลัก ๆ ที่มีรายละเอียดหยุมหยิมรออยู่
ยิ่งอยู่นานก็ยิ่งรู้สึกว่าความมืดหนาแน่นขึ้น
แสงแรกยังเดินทางมาไม่ถึง
ฉันหันกลับไปบนทางเดิม ต้นไม้ใหญ่น้อยทวีคูณด้วยเงาของมัน
ฉันอยากไปให้พ้นจากที่นี่ ที่ ๆ มีเงามืดเหนือศีรษะ ครอบคลุมลงบนทางเดินและพื้นดิน
เงยหน้ามองกิ่งก้านและใบดกหนาของต้นมะม่วงน้ำดอกไม้
แม่บอกไว้หลังออกลูกแล้วค่อยทอนกิ่งก้าน
แต่มะม่วงต้นนี้ออกลูกทั้งปีเพราะตอของมันเป็นพันธุ์ที่ออกลูกทั้งปี
ถึงเวลาให้ความโปร่งโล่งกับมะม่วง บ้าน และสวน
ร่มครึ้มเกินไปแล้ว
ทันใด แสงแวบกระทบตา ฉันเหลือบมองแสงแรกของวัน
แสงแรกที่ไม่เห็นมานาน
รีบวิ่งเข้าไปในบ้านคว้ากล้องถ่ายรูป แล้ววิ่งออกมาถ่ายรูปเอาไว้
ตอนถ่ายเห็แต่แสงจ้า
อดยิ้มไม่ได้ ดูนั่น ที่มุมขวาล่างของภาพบ้านกับมุมสวนรก ๆ
แสงแรกที่ส่องผ่านใบมะม่วงเป็นรูปทรงของหัวใจ
บางคน
อาจส่งมาจากข้างบน
จากฟากโน้น
จากที่ไกล ๆ
บางความจริงเหมือนเงาดำ ๆ ในสวน
บางความจริงเหมือนแสงแรกของเช้าวันนี้
จัสมิน
17/12/2012
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น