รู้สึกดี / Feeling Good

 

กุหลาบบางต้นถูกนำมาหลบฝนไว้ใต้ชายคา

ละอองฝนเบา ๆ ที่โปรยปรายหลังวันร้อนอบอ้าวทำให้ชุ่มชื่้นขึ้นบ้าง

หวังเพียงแต่ว่าเมื่อเกิดพายุฝน กุหลาบต้นอื่น ๆ ที่ยืนหยัดอยู่ใต้ฟ้ากว้าง

จะไม่บอบช้ำจนเกินไป

 

 

 

 

กระนั้นลมแรงยังหอบสายฝนเข้ามาจนได้

บางเย็นย่ำค่ำคืนที่เกิดพายุ ฟ้าแลบฟ้าร้องน่าสพรึงกลัว

เจ้าของได้แต่ทอดถอนใจ สิ้นไร้ความสามารถที่จะจัดการอย่างไรได้

มองผ่านหน้าต่างกระจกออกไป

เห็นแรงลมแล้วเหมือนจะถอนรากถอนโคนต้นไม้แสนรัก

 

 

 

 

ลมแรงจัดขนาดนี้ ใบกุหลาบและกลีบดอกที่คลี่บานกลับไม่ร่วงหล่นกระจัดกระจาย

อัศจรรย์ใจกับธรรมชาติของกุหลาบ

ช่างบอบบางแต่แข็งแกร่ง

แข็งแกร่งอยู่ในความบอบบาง

เช่นนี้เอง

เราได้รู้อีกเหตุผลหนึ่งแล้วว่า...ทำไมกุหลาบจึงเป็นสัญลักษณ์ของความรัก

ราชินีแห่งมวลดอกไม้

 

 

 

 

พายุฝนผ่านมาแล้วผ่านไป

กุหลาบยังคงแย้มบาน สดชื่นเบิกบานรับแดดเช้าอยู่ใต้ชายคา

มันเป็นเช้าใหม่ วันใหม่ในฤดูฝน

 

 

Its a new dawn, it's a new day, it's a new life  

...and I'm feeling good.

 

  

ชวนฟัง "Feeling Good"กันค่ะ

ร้องโดยสาวน้อย เธออัศจรรย์จริง ๆ

ดั้งเดิมเป็นเพลงของนีน่า ซีโมน

 

 

https://www.youtube.com/watch?v=Ej04VAktzyE

 

 

 

*

 

 

 

 



พฤษภา ถึง กรกฏา / May to July

พฤษภา ดอกมะลิบาน

หวานกลิ่นกุหลาบอาบน้ำฝน

เคียงบ่าเคียงไหล่หลายผู้คน

รีบรนไปงานแต่งงาน

Rose Jasmine

Rose Jasmine in May

English Rose Sharifa Asma in hot May

Wedding Party May 10

กรกฎาคม

ฟ้าหม่น ฝนกราว

สลับร้อนอบอ้าวในเดือนกรกฎา

กุหลาบแตกยอดอ่อนสีแดง บ่งบอกว่าจะผลิดอก

ไม่ใช่เวลาเลย ไม่ใช่เวลา

เก็บไว้เดือนธันวาจะได้ไหม

Rose shoots in July

บานเย็นสีชมพูจัดจ้านชอบแดดแรงแต่ก็ชอบฝน
ฝากเมล็ดไว้ในกระถางยี่เข่งชมพู ที่ฝากเมล็ดเองไว้ก่อนหน้า
ชบาซ้อนสีแดง ดอกเข็มแดงแรงร้อนอยู่สุดรั้วด้านหลัง

Pinks in the garden; Marvel of Peru and Crape Myrtle

Marvel of Peru

Red rosette Hibiscus

Red rosette Hibiscus 2

Red Ixora

เข็มส้มกับชมพูชูช่องามอยู่บนต้นเดียวกัน

พยับหมอกสีฟ้าแข็งขันออกดอกช่อใหญ่หลายช่อ

สีม่วงอ่อนของดอกม่วงเช้า

แตะแต้มสีสรรค์สวนเขียวในฤดูฝน

Orange Ixora

Ixora in July

Plumbago Auriculata 'Royal Cape'

Our Morning Violet with an ant

วันที่ยี่สิบสาม เห็นรุ้งกินน้ำสองสายเป็นครั้งแรก

Double rainbow July 23

*

ถ้าไม่เงยหน้าขึ้นมองนก ก็คงไม่เห็นสายรุ้ง / Double Rainbow

เย็นวันนั้น

ถ้าไม่เงยหน้าขึ้นมองนกก็คงไม่ได้เห็นสายรุ้ง

Bangkok, Thailand Zebra Dove and The Rainbow

วันที่ 23 กรกฎาคม 2557  หลายคนได้เห็นรุ้งสองสาย

ฉันจำไม่ได้หรอกว่าเห็นสายรุ้งในกรุงเทพครั้งสุดท้ายเมื่อไร

รู้แต่ว่านานมากแล้ว

Double Rainbow

ตอนแรกยังไม่เห็นรุ้งเส้นที่สองที่อยู่เหนือขึ้นไป

เพราะเลือนลาง ไม่ชัดเหมือนรุ้งเส้นล่าง

แต่ก็เห็นจนได้

ตั้งแต่จำความได้ ฉันไม่เคยเห็นรุ้งสองสายเลย

ไม่รู้ว่าจะได้เห็นอีกเมื่อไร จะได้เห็นอีกไหม

Rainbow before The Rain

เย็นนั้นฟ้ามีหมอกเมฆ แสงก็เปลี่ยนให้เห็นซึ่งหน้า

เป็นเรื่องแปลกเรื่องที่หนึ่ง

Three Birds and The Rainbow

นกทุกตัวหันหลังให้สายรุ้ง

นกเขาหลวงตัวซ้ายมือ ตอนแรกหันหน้าไปทางสายรุ้งแต่แล้วก็หันหลังให้

เป็นเรื่องแปลกเรื่องที่สอง

A Zebra Dove, A Sparrow and The Rainbow

นกเขาชวาเหมือนขนลุก หรือมันพองขน

ทำไม

เป็นเรื่องแปลกเรื่องที่สาม

A Pigeon with Red Boots

นกพิราบที่เรียกเองว่าเรดบู้ทก็หันหน้าเข้าบ้านเหมือนกัน

Spotted Dove shivering

เขาหลวงหันหน้าไปทางสายรุ้ง แล้วขนคอขนบนหัวก็พอง หน้าตก

ธรรมดามันจะพองขนคอเวลาจะต่อสู้กับพวกมันเอง

ได้มาดูชัด ๆ จากรูปที่ถ่ายไว้

ยิ่งพิศวง

ได้แต่ตั้งข้อสงสัย ไม่ได้คิดต่อ ไม่ได้สรุป ไม่ได้ค้นคว้า

รู้แต่ว่าสัตว์มีสัญชาตญาณบางอย่างที่มนุษย์ไม่มี

Double Rainbow

เย็นวันนั้น

ถ้าไม่ได้เงยหน้ามองนก

ฉันคงไม่ได้เห็นรุ้งสองสาย

และคงไม่ได้ตั้งคำถามเกี่ยวกับพฤติกรรมแปลก ๆ ของพวกนก

บางทีวันหนึ่งคำตอบจะมาถึง

บางทีอาจจะไม่

เรื่องเล่านี้ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร

ไม่ใช่เรื่องน่าตื่นเต้นอะไร

แต่ในฐานะผู้สังเกตการณ์

ฉันได้เห็น ได้อยู่ในเหตุการณ์ที่ทำให้ทึ่ง

ประหลาดใจกับเรื่องราวของ "รุ้งสองสายกับเหล่านก"

มันจึงกลายเป็นเรื่องเล่า

เท่านั้นเอง

*

ที่ของแพน เพื่อนมีหาง / My black and white friend

แพนเป็นหมาในบ้าน เกิดในบ้าน

ในช่วงเวลาสิบปี 

ถ้าเราต้องการเป็นทั้งพ่อแม่ พี่น้องและลูกหลานของชีวิตใดชีวิตหนึ่งแล้วละก็

เลี้ยงหมาสักตัว

เจ็ดปีหมาเท่ากับหนึ่งปีคน

ปีแรกเราเลี้ยงทารกหมาจนมันอายุเจ็ดขวบ

โตเร็วดีแท้

ผ่านปีที่สองจากหมาน้อยกลายเป็นหมาวัยรุ่นอายุสิบสี่

เริ่มแอบหนีไปเที่ยวข้างนอกทุกทีที่มีโอกาส

ปีที่สามเป็นหนุ่มสาวเต็มตัว อายุยี่สิบเอ็ด

หมาหนุ่มเริ่มหายตัวไปเฝ้าหมาสาว
ไม่ฟังเจ้าของชั่วคราว

ปีที่สี่อายุยี่สิบแปด ปีที่ห้าอายุสามสิบห้า ปีที่หกสี่สิบสอง

ปีที่เจ็ดสี่สิบเก้า

เป็นหมาวัยกลางหมา

รุ่นลุงป้าของคน

เมื่อเลี้ยงมาได้สิบปีก็อายุเจ็ดสิบ เป็นยายย่าตาปู่

แต่ถึงอย่างไรหมาก็ยังเป็นน้องหมาเพื่อนหมาของเราเสมอ

เพราะสมองของมันเจริญเต็มที่เท่าเด็กห้าขวบ

 มันจึงเป็นเด็กจวบจนวาระสุดท้าย

ต้องการมีเราอยู่ใกล้ ๆ จนถึงวันนั้น

วันที่มันต้องจากเราไป

*

ที่ของแพน

*

 

บ้านเรามีคนเอาหมาไปปล่อยกันเยอะ

กรุงเทพเต็มไปด้วยหมาจรจัด

บ่งบอกว่าคนส่วนหนึ่งไม่รับผิดชอบ

บางคนมีปัญญาซื้อ แต่ไม่มีปัญญาเลี้ยง
เอามาเลี้ยง พออยากเลิกเลี้ยงก็เอาไปทิ้ง

หมาที่ถูกทอดทิ้งต้องเผชิญชะตากรรมโหดร้ายแสนรันทด

ถ้าได้รับความเมตตา ความรัก มันก็น่ารัก ซื่อสัตย์ เป็นเพื่อนที่ดีได้ไปจนวันตาย

เพื่อนคนหนึ่งเล่าว่า

ชายเจ้าของหมาคนหนึ่งทำร้ายหมาของเขาทุกวัน

แต่ทุกครั้งที่เขากลับมาบ้าน มันก็กระดิกหางวิ่งเข้าไปต้อนรับ

ความรักความซื่อสัตย์ของหมาไม่มีข้อแม้และเงื่อนไขต่อคนที่หยิบยื่นอาหารให้

ใครที่รักหมาและมีความรับผิดชอบไปรับหมามาเลี้ยงได้นะคะ

 มีทั้งพันธุ์ไทย พันธุ์เทศ พันธุ์ทาง

ส่วนใหญ่เป็นหมามีคนเลี้ยงมาก่อน 

หมาก็ต้องการบ้านที่มีความรักไม่ผิดคน

 แรกเริ่ม เราอาจคิดว่าจะเป็นฝ่ายให้ความรักความอบอุ่นมัน

แต่เมื่อเวลาผ่านไปก็จะรู้เองว่า

มันก็ให้ความรักความอบอุ่นเราเหมือนกัน

*

Give Peace a Chance, John and Yoko

John Lennon

สุดสัปดาห์ที่ผ่านไปได้ดูภาพยนต์กึ่งสารคดี 

พูดถึงจอห์น เลนนอนและอิทธิพลที่เพลงของเขามีต่อผู้คน
ขณะนั้นคนอเมริกันลุกขึ้นมาประท้วงต่อต้านสงครามเวียตนาม

Give Peace A Chance ให้โอกาสสันติภาพ
ผู้ประท้วงเดินไปร้องเพลงไป "All we are saying is give peace a chance".
เพลงที่พวกเขาร้องขณะย่ำเท้าเดินไปข้างหน้าเรียกร้องให้ยุติสงคราม

John and Yoko

จอห์นและโยโกะออกอัลบั้มใหม่ในช่วงนั้น
ผู้สื่อข่าวถึงกับอึ้งเมื่อพบทั้งสองให้สัมภาษณ์จากบนเตียง

All You Need Is Love ทั้งหมดที่เราปรารถนาคือรัก

Hair Peace Bed Peace, John and Yoko

จอห์นจากไปแล้ว ภาพของเขาในภาพยนตร์จึงเป็นภาพเก่า ๆ ที่เคยเห็น
แต่โยโกะยังอยู่ เธอพูดถึงสิ่งต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นในช่วงเวลาเหล่านั้น
พูดถึงผลกระทบที่มีต่อจอห์นเมื่อผู้มีอำนาจภายใต้การนำของนิกสัน

ต้องการให้เขาออกนอกประเทศทันทีที่วีซ่าหมดอายุ
ทั้งสองยืนหยัดต่อสู้ มันเป็นเรื่องของหลักการ

Interview in bed, John and Yoko

 เพลงของเดอะ บีทเทิลส์ดังกระหึ่มในบ้านมาเนิ่นนาน

ไม่ใช่ความเคยคุ้นอย่างเดียวหรอกที่ทำให้เปิดฟังอยู่บ่อย ๆ ไม่ใช่เลย

พวกเขาพูดกับเรา
เราบนโลกที่เสื่อมถอยเพราะมนุษย์ด้วยกัน
ด้วยวิธีของเขา เช่น ...

ให้โอกาสสันติภาพ Give Peace A Chance
ทั้งหมดที่เธอปรารถนาคือรัก All You Need Is Love
จินตนาการ Imagine
ขณะกีตาร์ของฉันสะอื้นแผ่วเบา While My Guitar Gently Weeps
พระอาทิตย์ขึ้นแล้ว Here Comes The Sun
ปล่อยให้เป็นไป Let It Be
เฮ้จู๊ด Hey Jude
ไร่สตอร์เบอรี่ตลอดไป Strawberries Fields Forever
ภาพยนตร์เรื่องหนึ่งใช้เพลงนี้ประกอบภาพลูกสตอร์เบอรี่นับไม่ถ้วนแตกกระจาย แทนเลือดทหารที่ล้มตายในสงคราม

เพลงของเดอะ บีทเทิลส์ พูดกับเรา เรียกร้องแทนเราอย่างอ่อนโยนท่ามกลางความหยาบกระด้างที่รายล้อม
ภาพสะท้อนความงามผ่านบทเพลงบ่งบอกความน่าเกลียดชังเลวร้าย
ความอดหยาก ความอยุติธรรม การแบ่งแยก การเอารัดเอาเปรียบ และสงคราม
เพลงของพวกเขาให้ทางออก ปลอบประโลมและให้ความหวัง

เดอะ บีทเทิลส์แยกวงในปี 1970

จอห์น ถูกยิงตายในปี 1980

Death Of A Hero

เขียนถึงตรงนี้พลันได้ยิน Blackbird Fly

Blackbird fly, into the light of the dark black night.
นกดำบิน นกดำบิน สู่แสงสว่างในราตรีที่มืดมิด

แปลเพลงของเดอะ บีทเทิลส์ไว้บ้าง
อย่างเพลง Fool On The Hill บทกวีชื่อ คนโง่บนภูเขา
While My Guitar Gently Weeps ขณะกีตาร์ของฉันสะอื้นแผ่วเบา

ฟังเพลง All  You Need Is Love กัน

http://www.youtube.com/watch?v=ydfH7iuLR0I

เริ่มด้วย Give Peace A Chance และจบลงที่ All We Need Is Love
ทุกอย่างเป็นไปได้เมื่อวางความรักให้ถูกที่
ที่ความสุขสงบ

อา เหล่านักฝันทั้งหลาย

ขอบคุณ


*

What You Need Is Love
http://www.youtube.com/watch?v=ydfH7iuLR0I

Give Peace A Chance
http://www.youtube.com/watch?v=rhyiqGIJQus


เขียนเล่าไว้ในทักทายที่ Jasminemoment เมื่อ 19/9/2012

หาภาพเพิ่มเติมเอามาเก็บไว้ที่นี่

ฉัน หมาของฉัน และเขา

Oil on canvas, Morning light by Irene Sheri

ฉันเชื่อเต็มหัวใจ คนที่ผูกพันกัน จะรับรู้ทันทีเมื่อมีสิ่งผิดปกติเกิดขึ้นกับอีกคน สิ่งที่เกิดขึ้นไม่ใช่เรื่องเลื่อนลอยไร้หลักฐาน หากมีบทพิสูจน์ เกิดขี้นจริงและมีคนรับรู้มากกว่าหนึ่ง เวลาเกิดปัญหาขึ้นในยามอยู่คนเดียว แม้เพียงเล็กน้อยก็รู้สึกคับขัน จนมุมและโดดเดี่ยวอย่างถึงที่สุด

หมาตัวหนึ่งของฉันได้รับสมญาว่าหมาละครสัตว์ ชาติก่อนมันคงเป็นนักกระโดดสูง มันกระโดดข้ามรั้วสูงสองเมตรได้ด้วยการสปริงตัวขึ้นไปในแนวดิ่ง มันเป็นตัวเดียวที่ทำได้

ก่อนนอนคืนนั้นฉันปล่อยหมาทุกตัวออกไปในสวน เจ้าตัวนี้สปริงตัวข้ามรั้วในพริบตา มันกลับมาพร้อมความเจ็บปวด ร้องโหยหวนไม่ยอมให้แตะต้อง แถมยังไปหลบในความมืดใต้เก้าอี้ยาว ฉันไม่รู้ว่ามันไปกินยาพิษ ถูกอะไรแทงเท้า ขาหัก หรือขาซ้น มันร้องครวญครางไม่หยุด ฉันนึกว่าจะสูญเสียมันไปในคืนนั้น สูญเสียมันไปโดยทำอะไรไม่ได้เลย ที่เลวร้ายกว่านั้น ฉันไม่ได้ทำอะไรเลย แม้กระทั่งจะให้ยาทุเลาความเจ็บปวดกับมัน

หล่อดีเข็ดไม่กระโดดข้ามรั้วอีกแล้ว แต่เซ็ง / Lordie, my black&white friend

 
 ฉันเตรียมใจเผชิญกับความตาย ตื่นกลัวและโศกเศร้า เป็นช่วงเวลาย่ำแย่ หดหู่อย่างที่สุด

โทรศัพท์ดังขึ้นตอนตีสี่ ดีใจเมื่อได้ยินเสียงเขา
"คุณทำให้ผมตื่น"
เขาอยู่เป็นเพื่อนฉันจนถึงเช้า ไม่มีคำหวานใดท่ามกลางเสียงร้องอย่างเจ็บปวด มีเพียงการปลอบใจ

เชอรี หมาที่ใกล้ชิดที่สุดนอนด้วยกันทุกคืน เริ่มเป็นโรคลมชักตอนฉันไปดูแลคุณแม่ที่ป่วยหนัก คืนเกิดเหตุมันชักติดต่อกันหลายหน มันไม่ชักมาหลายเดือนแล้ว ยาฉีดที่เหลืออยู่หนึ่งเข็มเอาไม่อยู่ มันชักแล้วหยุด เดินวนอยู่นั่นแล้วก็ชักอีก มันไม่เคยชักติดๆกันอย่างนี้มาก่อน  
ฉันรับมือไม่ได้ ได้แต่ทุกข์ทรมาน นั่งมองชีวิตหนึ่งที่ฉันรักชักจนตากลับ น้ำลายฟูมปาก มีของเหลวไหลออกมาจากร่างกาย ฉันได้แต่กอดมันไว้ ขาที่แข็งเกร็งเกี่ยวเสื้อนอนผ้าป่านเนื้อนิ่มขาดแคว่ก ฉันนั่งร้องไห้อยู่ข้างมัน ระหว่างรอยาฉีดยากินจากโรงพยาบาลที่เปิดยี่สิบสี่ชั่วโมง ฉันรออย่างพรั่นพรึง จะได้ยามาทันไหม เชอรีอ่อนแรงลงทุกขณะ ฉันเตรียมใจเผชิญกับความตาย

เชอรีจากไป / Ma Cherie, my black & white friend

เสียงโทรศัพท์ดังขี้น ฉันอุ่นใจเมื่อได้ยินเสียงเขา
"ปลุกผมทำไม"
ไม่มีความหวานใดๆในชั่วขณะของความเป็นความตาย มีแต่ความอ่อนโยน

คืนหนึ่ง ฉันนั่งทำงานชิ้นหนึ่งตั้งใจให้เสร็จก่อนเช้า เพื่องานชิ้นนี้จะได้เข้าสู่กระบวนการต่อไป พรุ่งนี้จะยุ่งจนไม่มีเวลาทำ ทั้งง่วงทั้งเหนื่อย ดื่มกาแฟจนตาแข็ง คิดถึงคนที่เกี่ยวข้องกับงานนี้โดยตรง ไม่มีเรื่องระทึกใดๆ มีแต่ความคิดถึง

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นตอนตีสี่กว่าๆ

"ทำไมยังไม่นอน คุณทำให้ผมตื่น"

คืนนี้เชอรี่เป็นไข้สั่นไปทั้งตัว มันอาจจะชัก ฉันรีบให้ยาเม็ดแรกเมื่อเห็นอาการ รอสักสิบห้านาที ถ้าไม่ดีขึ้น ค่อยให้ยาเม็ดที่สอง ไม่ถึงสิบห้านาที ฉันต้องตัดสินใจให้ยาตามไปอีกเม็ด ทุกครั้งที่ผละไป มันจะยกหัวขึ้นมองตาม สุดท้ายฉันก็ต้องนอนกอดมันไว้ เอาเสื้อนอนเนื้อนิ่มแสนโปรดปรานที่มันทำขาดห่อตัว แล้วห่มผ้านวมทับอีกชั้น ฉันกอดมันและคิดถึงเรื่องราวเหล่านี้

เขารู้ดีว่าโทร.หาฉันหรือเปล่า

ฉันเชื่อ 
คนรักกันจะรู้ทันทีเมื่อมีเรื่องผิดปกติเกิดขึ้นกับอีกคน

 

*